Vir u sondes

Christus het een maal gely vir sondes, die regverdige vir die onregverdiges om mense na God te lei (1Pe 3:18). Hy is die versoening vir die sondes van die hele wêreld (1 Johannes 2: 2) en breek die versperring van vyandskap wat daar tussen God en mense bestaan het. Nadat die mens bevry is van Adam se veroordeling, is hy in staat om goeie werke te doen, want dit word slegs gedoen as iemand in God is (Jes 26:12; Johannes 3:21).

Vir u sondes

Ek lees ‘n uittreksel uit preek nr. 350, deur dr. Charles Haddon Spurgeon, onder die titel ”n Goedgerigte skoot op eiegeregtigheid’ ‘, en ek kon nie help om kommentaar te lewer op ‘n verklaring in die preek nie.

Die laaste sin van die preek trek my aandag, wat sê: “Christus is gestraf vir u sondes voordat dit gepleeg is” Charles Haddon Spurgeon, uittreksel uit preek nr. 350 “‘n Seker skoot in eiegeregtigheid”, afkomstig van die web.

As Dr Spurgeon nou die Bybelse teks oorweeg wat sê dat Jesus ‘die lam is wat geslag is sedert die grondlegging van die wêreld’, moet hy in werklikheid beklemtoon dat Christus gesterf het voordat sonde in die wêreld ingebring is (Op. 13: 8; Rom 5:12). Aangesien hy egter beweer dat Jesus gestraf is voordat elke Christen se sonde afsonderlik gepleeg is, verstaan ek dat dr. Spurgeon geen verwysing na vers 8, hoofstuk 13 van die Openbaringboek het nie.

Christus is gestraf vir die sonde van die hele mensdom, maar wie het die oortreding begaan wat daartoe gelei het dat die hele mensdom onder die sonde was? Nou verstaan ons volgens die Skrif dat sonde voortspruit uit die aanstoot (ongehoorsaamheid) van Adam, en nie uit die gedragfoute wat mense begaan nie.

Die straf wat vrede gebring het, was nie te wyte aan individuele optrede nie, omdat alle mense gegenereer word in die toestand van vervreemding van God (sondaars). Christus is die lam van God wat gesterf het voor die grondlegging van die wêreld, dit wil sê die lam is geoffer voordat Adam se oortreding plaasgevind het.

Die straf wat op Christus geval het, is nie te danke aan die gedrag van mense (sondes gepleeg nie), maar aan Adam se aanstoot. In Adam is mense sondaars gemaak, want deur ‘n oortreding kom oordeel en veroordeling oor alle mense sonder uitsondering (Rom. 5:18).

As die sonde (die toestand van die mens sonder God) voortspruit uit die gedrag van mense, om geregtigheid te laat geskied, sou redding noodwendig slegs deur die gedrag van mense moontlik wees. Dit sou vereis word dat mans iets goeds moet doen om hul slegte gedrag te versag, maar dit sal nooit ‘geregverdig’ word nie.

Maar die evangelieboodskap toon dat deur die aanstoot van een man (Adam) almal tot die dood veroordeel is, en slegs deur een man (Christus, die laaste Adam), was die gawe van God se genade oorvloedig oor baie (Rom. 5:15). Toe Jesus vir ons sondes gesterf het, het ‘n vervanging van ‘n daad plaasgevind: terwyl Adam ongehoorsaam was, was die laaste Adam tot die beproewing gehoorsaam.

Die laaste sin van die uittreksel uit die preek van Dr Spurgeon toon dat daar nie van mening was dat:

Alle mense is sondaars omdat die eerste vader van die mensdom (Adam) gesondig het (Jes 43:27);
Dat alle mense in ongeregtigheid gevorm word en in sonde ontvang word (Ps 51: 5);
Dat die hele mensdom sedert moeder van God afgewys is (Ps 58: 3);
Dat alle mans verkeerd was vandat hulle gebore is (Ps 58: 3), omdat hulle deur ‘n wye deur ingegaan het wat toegang gee tot ‘n wye pad wat lei tot die verderf (Mt 7:13 -14);
Dat omdat hulle as slaaf van die sonde verkoop is, niemand volgens Adam se oortreding oortree het nie (Rom. 5:14);
Dat die beste van mense vergelykbaar is met ‘n doring, en die opregtes erger is as ‘n heining van dorings (Mark 7: 4);
Dat alle mense gesondig het en die heerlikheid van God kortkom weens die veroordeling wat in Adam gevestig is;
dat daar geen regverdige, hoegenaamd niemand onder die nageslag van Adam is nie (Rom. 3:10), ens.

Watter goed of sleg doen ‘n kind in die baarmoeder van sy moeder om in sonde ontvang te word? Watter sonde pleeg ‘n kind om ‘verkeerd’ te loop vandat hy gebore is? Wanneer en waar het alle mense saam verdwaal en vuil geword? (Rom. 3:12) Was die verlies aan mensdom nie deur Adam se aanstoot nie?

In Adam is alle mense saam vuil gemaak (Ps 53: 3), want Adam is die breë deur waardeur alle mense by geboorte ingaan. Geboorte volgens die vlees, bloed en wil van die mens is die breë deur waardeur alle mense ingaan, wegdraai en saam onrein word (Johannes 1:13).

Watter gebeurtenis het daartoe gelei dat alle mans ‘saam’ onrein geword het? Slegs Adam se oortreding verklaar die feit dat alle mans in dieselfde geval onrein word (saam), aangesien dit onmoontlik is vir alle mans van ontelbare ouderdomme om dieselfde daad saam te verrig.

Dink daaraan: Is Christus dood omdat Kain Abel doodgemaak het, of is Christus dood weens Adam se aanstoot? Watter van die gebeure het die aard van die hele mensdom in gevaar gebring? Kain se daad of Adam se oortreding?

Let op dat Kain se veroordeling nie die gevolg is van sy kriminele daad nie, dit spruit uit die veroordeling in Adam. Jesus het getoon dat hy nie gekom het om die wêreld te veroordeel nie, maar om dit te red, aangesien dit teenproduktief sou wees om te oordeel oor wat reeds veroordeel is (Johannes 3:18).

Christus is gestraf weens die sonde van die mensdom, maar die sonde verwys nie na wat mense pleeg nie, maar dit sê eerder oor die oortreding wat sonder uitsondering oordeel en veroordeling oor alle mense gebring het.

Die optrede van mense onder die juk van die sonde word ook sonde genoem, want elkeen wat sondig, sondig omdat hy ‘n slaaf van die sonde is. Die skeidsmuur tussen God en mense het ontstaan deur Adam se aanstoot, en weens die oortreding in Eden is daar niemand onder die mensekinders om goed te doen nie. Waarom is daar niemand wat goed doen nie? Omdat hulle almal verdwaal het en saam onrein geword het. Daarom is alles wat ‘n mens sonder Christus doen, onrein as gevolg van Adam se aanstoot.

Wie van die onreine sal dit wat suiwer is, wegneem? Niemand nie! Met ander woorde, daar is niemand wat goed doen nie, want almal is ‘n slaaf van die sonde.

Nou doen die slaaf van die sonde sonde, want alles wat hy doen, is regverdig aan sy heer. Die optrede van die diensknegte van die sonde is sondig omdat dit deur slawe van die sonde gedoen word. Daarom het God diegene wat glo dat hulle dienaars van geregtigheid is, bevry (Rom. 6:18).

God se kinders daarenteen kan nie sondig nie omdat hulle uit God gebore is en die saad van God in hulle bly (1 Johannes 3: 6 en 1 Johannes 3: 9). Elkeen wat sonde doen, is van die duiwel, maar die wat in Christus glo, is aan God (1Ko 1:30; 1Jo 3:24; 1Jo 4:13), omdat hulle die tempel en die woning van die Gees is (1Jo 3: 8 ).

Christus is geopenbaar om die werke van die duiwel te vernietig (1 Johannes 3: 5 en 1 Johannes 3: 8), en almal wat deur God verwek is, bly in Hom (1 Johannes 3:24) en in God is daar geen sonde nie (1 Johannes 3: 5). As daar nou geen sonde in God is nie, volg dit dat almal wat in God is, nie sondig nie, omdat hulle uit God verwek is en die saad van God daarin is.

‘N Boom kan nie twee soorte vrugte dra nie. Diegene wat uit die saad van God gebore word, kan dus nie vrugte vir God en die duiwel voortbring nie, net soos dit onmoontlik is vir ‘n dienskneg om twee here te dien (Luk. 16:13). Elke plant wat deur die Vader geplant word, dra baie vrugte, maar dit dra slegs vrugte vir God (Jesaja 61: 3; Johannes 15: 5).

Na die sonde, die ou meester, is dit aan die opgestane mens om homself aan God voor te stel as lewend uit die dood, en die lede van sy liggaam as instrument van geregtigheid (Rom. 6:13). Die ‘lewende’ toestand van die dooies word verkry deur geloof in Christus, deur wedergeboorte (wedergeboorte). Deur die nuwe geboorte word die mens lewendig uit die dood, en dit bly dus om die lede van sy liggaam vrywillig aan God voor te stel as ‘n instrument van geregtigheid.

Sonde heers nie meer nie, want dit heers nie meer oor diegene wat glo nie (Rom. 6:14). Die Christen moet sy lede aanbied om geregtigheid te dien, dit wil sê om die Een te dien wat hulle geheilig het, aangesien Christus die regverdiging en heiligmaking van Christene is (Rom. 6:19; 1Kor 1:30).

Mans sonder God, daarenteen, bestaan sonder hoop in hierdie wêreld, want hulle is soos die onreine en alles wat hulle voortbring, is onrein. Daar is geen manier vir die mens sonder God om goed te doen nie, want die bose natuur lewer net sleg op “Maar ons is almal soos vuil, en al ons geregtighede is soos ‘n vuil lap; en ons almal verdroog soos ‘n blaar, en ons ongeregtighede soos ‘n wind neem ons weg ”(Jes 64: 6).

Die profeet Isaias beskryf die toestand van sy volk en vergelyk dit met:

Die onrein – Wanneer het die volk Israel onrein geword? Toe almal afdwaal en saam onrein word, is dit in Adam, die eerste Vader van die mensdom (Ps 14: 3; Jes 43:27);
Geregtigheid as vuil lappe – Alle werke van geregtigheid van die vuil is vergelykbaar met vuil lappe, wat nie geskik is vir klere nie. Alhoewel dit godsdienstig was, was die werke van die volk Israel werke van ongeregtigheid, werke van geweld (Jes 59: 6);
Verdor soos die blaar – Daar was geen hoop vir die volk Israel nie, aangesien die blaar dood was (Jes 59:10);
Ongeregtighede is soos wind – Niks wat Israel gedoen het, sou hulle van hierdie haglike toestand kon bevry nie, aangesien ongeregtigheid vergelykbaar is met die wind wat die blaar ruk, dit wil sê die mens kan nie van die heer van die sonde ontslae raak nie.

Christus het op die regte tyd vir die goddelose gesterf. Die Lam van God is sedert die grondlegging van die wêreld deur sondaars geoffer

“Omdat Christus, terwyl ons nog swak was, op die regte tyd vir die goddelose gesterf het” (Rom. 5: 6);

“Maar God bewys sy liefde vir ons deurdat Christus vir ons gesterf het terwyl ons nog sondaars is” (Rom. 5: 8).

Christus sterf nou vir die slawe van die sonde, en nie vir die ‘sondes’ wat die slawe van die sonde beoefen nie, soos dr. Spurgeon verstaan het.

Christus het vir sondaars gesterf, daarom sterf diegene wat glo saam met Hom. Christus het vir almal gesterf sodat die wat lewendig is, nie meer vir hulleself kan lewe nie, maar eerder vir Hom wat gesterf en opgestaan het (2Co 5:14).

Diegene wat saam met Christus opgestaan het, is veilig sedert:

Hulle is in Christus;
Hulle is nuwe wesens;
Die ou dinge is weg;
Alles het nuut geword (2Ko 5:17).

God het diegene wat deur Christus glo, met Homself versoen en aan die lewendes uit die dode die bediening van die versoening gegee (2Ko 15:18).

Die lewendes onder die dooies word met die vermaning agtergelaat: ontvang die genade van God nie tevergeefs nie (2 Kor. 6: 1). God het jou in ‘n aanvaarbare tyd gehoor, daarom word Christene aanbeveel om:

Moet glad nie skandaal gee nie – Waarom sou Christene nie skandaal gee nie? Om gered te word? Geen! Sodat die bediening van versoening nie gesensor word nie;
Aanbeveel word in alles – in baie geduld, in swaarkry, in behoeftes, in angs, in swepe, in onluste, in onluste, in werk, in waaksaamheid, in vas, in reinheid, in die wetenskap, in lang- lyding, in vriendelikheid, in die Heilige Gees, in ongeveinsde liefde, ens. (2Ko 6: 3-6).

Christus is dood sedert die grondlegging van die wêreld, nog voordat die hele mensdom ‘n slaaf van onreg geword het as gevolg van die ongehoorsaamheid van een man wat gesondig het: Adam.

Ouers, kinders en die kerk

As lede van die samelewing moet Christenouers hul kinders opvoed, en hulle mag nie so ‘n klag aan die kerk of enige ander instansie oorlaat nie.

Ouers, kinders en die kerk

Inleiding

Wat kan ek doen om my kind in die kerk te hou? Dit is ‘n vraag wat baie Christenouers vra.

Diegene met klein kinders wil formules hê om te verhoed dat hul kinders van die kerk afdwaal, en diegene met groot kinders, wat hulle van die kerk verwyder het, wil hê dat God ‘n wonderwerk moet doen.

Wat om te doen?

Seun van ‘n gelowige moet weer gebore word

Allereers moet elke Christen daarvan bewus wees dat ‘die kinders van die vlees nie kinders van God is nie’. Soos? Is my kind, gebore in ‘n evangeliese en / of protestantse geboorteplek, nie ‘n kind van God nie?

As ‘seun van ‘n gelowige ‘n seun van God was’, sou ons moes saamstem dat al die nageslag van Abraham ook kinders van God is, maar dit is nie wat die Bybel leer nie.

Die apostel Paulus, wat aan Christene in Rome geskryf het, het dit duidelik gemaak dat dit nie ‘n afstammeling van die vlees van Abraham is nie, wat goddelike versoening gee “Nie dat die woord van God ontbreek nie, want nie almal wat uit Israel kom nie, is Israeliete; Nie omdat hulle afstammelinge van Abraham is nie, is hulle almal kinders ”(Rom. 9: 6 -7).“… nie die kinders van die vlees is kinders van God nie, maar die kinders van die belofte word as afstammelinge gereken” (Rom. 9: 8). As die kinders van Abraham nie kinders van God is nie, volg dit ook dat die seun van ‘n gelowige nie ‘n kind van God is nie.

Daarom moet elkeen wat goddelike versoening wil bereik, dieselfde geloof hê as wat die gelowige Abraham gehad het, dit wil sê dat die seun van ‘n Christen ‘n kind van God moet wees, hy moet noodwendig op dieselfde manier glo as wat die vader in die evangelieboodskap geglo het.

“Weet dan dat die wat uit die geloof is, die kinders van Abraham is” (Gal. 3: 7).

Slegs diegene wat gegenereer word deur die onverganklike saad, wat die woord van God is, is kinders van God, dit wil sê kinders van Christene is nie noodwendig kinders van God nie.

Die Kerk is die liggaam van Christus

Tweedens moet alle Christene daarvan bewus wees dat die liggaam van Christus, wat ook ‘n kerk genoem word, nie verwar kan word met menslike instellings soos die gesin en die kerk nie. Om deel te wees van ‘n menslike instelling, maak die mens nie tot die liggaam van Christus nie, dit wil sê gered.

Die verantwoordelikheid om op te voed

As lid van die samelewing moet Christenouers hul kinders opvoed, en u moet nie so ‘n klag aan die kerk of enige ander instansie oorlaat nie. Hierdie taak is uitsluitlik van die ouers. As die ouers afwesig is, moet hierdie taak oorgedra word aan ‘n ander persoon wat hierdie rol speel: grootouers, ooms, of, as ‘n laaste uitweg, ‘n instelling wat deur die samelewing (kinderhuis) gestig word.

Waarom kan die missie om kinders groot te maak nie gedelegeer word nie? Omdat ouers normaalweg die mense is wat die beste en grootste vertroue het in die eerste lewensjare van ‘n individu. Op grond van hierdie vertrouensverhouding word die gesinsinstelling ‘n laboratorium waar alle toetse uitgevoer word om ‘n verantwoordelike burger op te lewer.

Dit is binne die gesin dat ‘n mens leer wat gesag en verantwoordelikheid is. Menslike verhoudings word binne die gesin aangeleer en ontwikkel, soos broederskap, vriendskap, vertroue, respek, geneentheid, ens.

Aangesien ouers die beste en vertrouendste verhouding het, is hulle ook die beste om die evangelie van Christus tydens die opvoedingsproses aan kinders voor te lê. Daarom is dit heilsaam dat ouers hul kinders nie ‘n wraakgierige en onheilspellende God voorhou nie. Frases soos: “- Moenie dit doen nie, want pappa hou nie daarvan nie! Of, – as u dit doen, straf God! ”, Weerspieël nie die waarheid van die evangelie nie en veroorsaak groot skade aan die kind se begrip.

Die verhouding wat die evangelie tot stand bring tussen God en mense word gelei deur vertroue en getrouheid. Is dit moontlik om iemand wat boosaardig en wraaksugtig is, te vertrou? Nie! Nou, hoe is dit moontlik vir ‘n jong man om op God te vertrou, as dit wat aan hom voorgehou word nie ooreenstem met die waarheid van die evangelie nie?

Ouers moet aan hul kinders bewys dat sommige gedrag nie geduld word nie omdat die vader en moeder dit effektief afkeur. Dat sulke gesindhede effektief deur die vader en moeder verbied word. Dat sulke gedrag skadelik is en dat die hele samelewing ook nie goedkeur nie.

Moenie u kind voor ‘n wrewelagtige, senuweeagtige God stel wat gereed is om u te straf vir enige wangedrag nie. Sulke gedrag van ouers wys duidelik dat hulle hul verantwoordelikheid as opvoeder ontduik.

Om kinders op te voed deur ‘n verhouding van vrees te vestig, deur God, die kerk, die predikant, die priester, die duiwel, die hel, die polisie, os met swart gesig, ens. As beul of straf te hê, lewer mans op wat hulle nie doen nie respekteer instellings en verag diegene wat gesag uitoefen. Hierdie tipe opvoeding vestig vrees in plaas van respek, aangesien die vertrouensverhouding nie gevestig is nie. As die vrees verdwyn, is daar geen rede meer om te gehoorsaam nie.

Ouers wat so optree as hulle hul kinders opvoed, is wel skuldig aan die misleiding van hul kinders. Die kerk het ook sy deel omdat dit nie daarin slaag om ouers aan te stel as die enigste en wettige verantwoordelik vir die opvoeding van hul kinders nie. Die staat is ook skuldig, aangesien hy die rol van opvoeder aanvaar, terwyl dit in werklikheid slegs ‘n voertuig is vir die oordrag van kennis.

As die fondamente van die onderwys nie binne die gesin omlyn word nie, en sulke begrippe toegepas en ervaar word in gesinsverhoudings, sal enige ander menslike instelling, soos die kerk en die staat, tot mislukking gedoem wees.

Baie ouers wend hulself aan die werk, studie en kerk, maar hulle belê nie tyd in hul kinders se opvoeding nie. Die opvoeding van kinders vind voltyds plaas en dit is nie gesond om hierdie tyd af te skeep nie.

Wanneer moet u begin opleiding gee?

Kommer vir kinders kom gewoonlik net voor as Christenouers voel dat hulle kinders van die kerkinstelling distansieer. Vreeslike beroep op oplegging en dwang, wat kinders dwing om kerk toe te gaan. So ‘n houding is selfs meer verkeerd as om die kind nie op die regte tyd opdrag te gee nie.

Hierdie vrae skrik sommige Christenouers op omdat hulle nie weet wat hulle rol as lid van die samelewing is nie, en wat hulle missie as ambassadeur van die evangelie is nie. Christenouers kan hierdie twee funksies nie meng nie.

Christenouers het twee verskillende missies:

a) om hul kinders op te voed tot lede van die samelewing, en;

b) kondig die wonderlike beloftes van die evangelie aan die kinders aan sodat hulle nooit van die geloof afwyk nie.

Hierdie missies moet vanaf ‘n vroeë ouderdom uitgevoer word, terwyl die onderwys en opleiding van ‘n burger gelyktydig hanteer word, sonder om die leer van die woord van die waarheid te verwaarloos, en die liefde en trou van God te beklemtoon.

Van kleins af moet die kind geleer word om die owerhede te respekteer, en dit is deur die ouers wat die kind uitgeoefen sal word ten opsigte van onderwerping aan gesag. Deur broers en susters, grootouers en ooms leer die kind respek en geselligheid. Soos vriende, onderwysers, bure en vreemdelinge, sal die kind verhoudings met die wêreld leer.

Wat van die evangelie? Wat beveel die Bybel aan? In Deuteronomium lees ons die volgende: “En u sal dit aan u kinders leer en daarvan praat terwyl u in u huis sit en op die pad loop en gaan lê en opstaan” (Deut 6: 7). Oor die lewenswyse moet die kind te alle tye onderrig word, dit wil sê tuis, op pad, tydens slaaptyd en wanneer hy opstaan.

Die instruksie van die heilige ‘briewe’ is die verantwoordelikheid van die ouers! Die skrif word nie aanbeveel om so ‘n funksie aan die Sondagskoolonderwyser oor te dra nie; dit beperk ook die onderrigtyd oor Christus tot een keer per week, vir ‘n periode van net een uur. Heeltemal anders as wat die skrif aanbeveel: daaglikse onderrig.

Kinders en die samelewing

Ouers moet kinders help om te verstaan dat almal gehoorsaam is aan ouers en die samelewing. Die onderwerping aan ouers vandag is ‘n opstel en ‘n vakleerlingskap vir inlewering wat deur die samelewing vereis word, sowel op skool as by die werk.

Nadat ons opdrag gegee het, selfs as die jong persoon nie die evangelie van Christus wil volg nie, sal ons ‘n burger hê wat hom verbind tot sekere sosiale waardes.

Een van die tersaaklike probleme in die opvoeding van kinders van Christene van vandag is om gesinsopvoeding met kerk te vermeng. Die verantwoordelikheid van die oordra van sosiokulturele waardes aan die kerk is ‘n groot fout. Wanneer die jong persoon opgroei en teleurgesteld is met sekere mense binne die instelling, sal hy uiteindelik wegtrek van die lidmaatskap van die gemeenskap wat hy bygewoon het, en terselfdertyd rebelleer hy teen alle soorte sosiale waardes.

As ouers daarvan bewus is dat hulle nie kinders vir God genereer nie, pas hulle meer toe op die opvoeding en evangelisering van kinders. Hulle wanhoop ook nie as hulle sien dat hul lote nie lus is om kerk toe te gaan nie. Hulle sal nie skuldig voel of verantwoordelik wees vir hul kinders as hulle nie aandag gee aan sommige institusionele kwessies nie.

Dit is egter nodig om kinders op te voed deur die onderrig van die woord van God, sonder om te vergeet om sosiale waardes oor te dra en in te skerp. Onderwys sluit gesprekke, speel, skel, waarskuwing, ens. In. Laat kinders toe om alle lewensfases te ervaar, van kleintyd, tienerjare en jeug.

Maar wat om te doen as kinders van die kerk afdwaal? Eerstens is dit nodig om te onderskei of kinders van die evangelie afgedwaal het of hulle van ‘n bepaalde instelling gedistansieer het.

As elementêre evangeliebeginsels geïgnoreer word, verwar dit ouers wat dit beteken om ‘n kind van God te wees, en om tot ‘n bepaalde kerk te behoort. As ‘n kind nie meer gereeld in die kerk is nie, moet hy nie as ‘n verdwaalde benoem word nie, of dat hy na die hel streef, ens.

As iemand die waarheid van die evangelie bely soos die Skrif sê, beteken dit dat hy nie dwaal nie, maar slegs bedag moet wees op die behoefte om saam te kom. Dit mag nodig wees dat ouers ondersoek instel oor waarom hulle kinders die gewoonte maak om met ander Christene te vergader.

As die seun nou nie die waarheid van die evangelie bely nie en uit gewoonte bly saamdrom, is sy toestand voor God onrustig. Wat weet hy van die evangelie? Bely hy die geloof in die evangelie? As die antwoord negatief is, is dit nodig om die waarheid van die evangelie bekend te maak, sodat hy kan glo en gered word, en nie net ‘n kerkganger nie.

Oorwinning oor die wêreld

Goeie moed is ‘n orde van Christus, en dit moet een van die kenmerke van Christene in hierdie wêreld wees. Diegene wat in Christus glo, moet nie bekommerd wees nie (Johannes 14: 1). Die verdrukkinge van hierdie huidige wêreld is seker, maar dit moet nie vergelyk word met die glorie van die toekomstige wêreld, waarin u deelneem nie.

Oorwinning oor die wêreld

Om saam te vat: U is weer grootgemaak en nou is u as seun deel van God se familie, maar dit is Sy wil dat u nie uit die wêreld geneem word nie “Ek vra nie dat u hulle uit die wêreld sal wegneem nie, maar dat hulle u moet verlos van die bose” (Johannes 17:15). Voor hierdie wêreld is die orde van Christus duidelik: hou moed, ek het die wêreld oorwin! (Johannes 16:36).

Ons weet dit: “God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy eniggebore Seun gestuur het …” (Johannes 3:16), sodat elkeen wat in Christus glo, nie verlore sou gaan en die ewige lewe sou verkry nie. Watter wêreld het God liefgehad? God het die mensdom liefgehad, dit wil sê dat God alle mense wat uit Adam gebore is, sonder onderskeid liefgehad het (menslikheid = wêreld).

U was een van die mense wat God so liefgehad het, en Christus is verlos sodat u nie sou vergaan nie, want dit sou die einde van die mensdom wees as gevolg van Adam se verganklike saad.

Omdat u in Christus is, is u nie meer deel van die verlore mensdom nie “Hulle is nie van die wêreld nie, net soos ek nie van die wêreld nie” (Johannes 17:16). God het alle mense liefgehad, en diegene wat geglo het, is weer as geestelike mense geskape, en hulle het opgehou om tot die wêreld van Adam te behoort.

U het geglo, u is wedergebore en u het deelgeneem aan die natuur en die familie van God. U het opgehou om die seun van Adam te wees en die seun van God geword in Christus (die laaste Adam), ‘n geestelike mens.

Christus het, voordat hy gekruisig is, tot die Vader gebid en gesê: “Ek vra u nie om hulle uit die wêreld te neem nie, maar om hulle van die kwaad te bewaar” (Johannes 17:15). Dit wil sê dat Jesus op die punt was om uit hierdie wêreld weggeneem te word, maar diegene wat in Hom geglo het, sou nie uit hierdie wêreld geneem word nie. Dit wys dat, alhoewel u nog nie uit hierdie wêreld geneem is nie, u nie meer daaraan behoort nie (die wêreld).

U is God se eksklusiewe eiendom, verseël met die beloofde Heilige Gees:

“… dit is die waarborg van ons erfdeel om die eiendom van God te verlos, tot lof van sy heerlikheid” (Ef 1:14).

Alhoewel u nog nie uit die wêreld geneem is nie, het u die korrupsie daarin vrygespring.

“Waarvoor Hy ons groot en kosbare beloftes gegee het, sodat julle deur die goddelike natuur deelagtig kan word, nadat u die verderf wat in die wêreld is, vrygespring het” (2Pe 1: 4).

Onthou altyd

“… dat ons uit God is en dat die wêreld in die Bose lê” (1 Johannes 5:19).

Jesus het die Vader gevra om nie uit die wêreld weggeneem te word nie en vrygemaak te word van die bose. Op hierdie manier, vertrou ook dat dit Jesus is wat u onaangeraak hou van die bose (1 Johannes 5:18).

Jesus het die wêreld oorwin en jy neem deel aan hierdie oorwinning. Dit beteken egter nie dat u immuun is vir swaarkry terwyl u in hierdie wêreld is nie “Ek het dit vir u gesê, dat u vrede in my kan hê; in die wêreld sal julle verdrukkinge hê, maar hou moed, ek het die wêreld oorwin ”(Johannes 16:33).

Goeie moed is ‘n orde van Christus en dit moet een van die kenmerke wees van diegene wat in Hom glo. Diegene wat in Christus glo, moet nie ontsteld wees as hulle probleme in hierdie lewe ondervind nie (Johannes 14: 1). Die verdrukkinge van hierdie wêreld is seker, maar hulle is nie naastenby vergelykbaar met die glorie van die toekomstige wêreld waarin u deelneem nie.

U het die wêreld oorwin toe u aan God se familie behoort het “Kinders, julle is van God en het hulle al oorwin; want wat in u is, is groter as wat in die wêreld is ”(1 Johannes 4: 4).

Jy is meer as ‘n wenner vir die een wat jou liefgehad het (Rom. 8:37)!

Daar is egter ‘n waarskuwingsboodskap: “Moenie die wêreld of die wêreld liefhê nie …” (1 Johannes 2:15). Ons weet dat Christus die versoening vir die sondes van die hele wêreld is. Wie Hom aanneem, is omdat Hy Hom liefhet en diegene liefhet wat Hom voortgebring het.

Wie in Christus glo, doen die wil van God, dit is dieselfde as om God lief te hê. Wie God liefhet, het nie die wêreld lief nie en behoort nie tot die wêreld nie, dit wil sê, omdat hy die wil van God gedoen het, naamlik om te glo in die een wat Hy gestuur het, het jy die wêreld nie lief nie. Maar vir diegene wat nie die wêreld liefhet nie (diegene wat in Christus glo), bly dit om nie te hou wat in die wêreld is nie.

Om nie van die wêreld te hou nie, moet u die aanbeveling van die apostel Paulus volg:

“En diegene wat hierdie wêreld gebruik, asof hulle dit nie misbruik nie, omdat die verskyning van hierdie wêreld verbygaan” (1Ko 7:31). “Nou gaan die wêreld verby en sy begeerlikheid …” (1 Johannes 2:17), maar jy sal vir ewig by Christus bly.

Toe u uit God gebore is, het u die wêreld oorwin en in die gees begin leef. Daarom moet hy wat in die gees (evangelie) leef, ook in die gees wandel “Want elkeen wat uit God gebore is, oorwin die wêreld; en dit is die oorwinning wat die wêreld oorwin, ons geloof ”(1 Johannes 5: 4).

U het geloof (rus) in God, en daarom het u die wêreld reeds oorwin. So ‘n oorwinning is verleen deur die evangelie van Christus, die geloof wat die wêreld oorwin. Nou bly dit vir u om onder mans te wandel op ‘n manier waardig die beroep wat u genoem is. Dit wil sê: moenie meer wandel (gedra) soos ander heidene nie, en doen allerhande ontbinding en onrus (Ef 4: 1, 17)