Μιλώντας για την ανάγκη για νέα γέννηση, ο Χριστός απέδειξε ότι το να είσαι Εβραίος, Φαρισαίος, δάσκαλος ή θρησκευτικός δεν επιτρέπει σε κανέναν να έχει πρόσβαση στη βασιλεία του Θεού.
«Υπήρχε μεταξύ των Φαρισαίων ένας άντρας με το όνομα Νικόδημος, ένας από τους κορυφαίους Εβραίους. Πήγε στον Ιησού το βράδυ, και είπε: Ραβίνος, ξέρουμε ότι είστε Δάσκαλος, προερχόμενος από τον Θεό. Διότι κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά τα θαυμαστά σημάδια που κάνετε, εάν ο Θεός δεν ήταν μαζί του » (Ιωάννης 1: 1 -2)
Μεταξύ των Εβραίων υπήρχε ένας δάσκαλος του Ιουδαϊσμού με το όνομα Νικόδημος. Ήταν Φαρισαίος και πήγε να συναντήσει τον Ιησού το βράδυ. Σε αυτήν τη συνάντηση, εκπληκτικά ο Νικόδημος ονόμασε τον Ιησού «Ραβί», δηλαδή, Δάσκαλο. Μια τέτοια αναγνώριση από έναν δικαστή, ή από έναν δάσκαλο στο Ισραήλ, ήταν να κολακεύει οποιονδήποτε από τους άντρες.
Αλλά, γιατί ο Νικόδημος κάλεσε τον Ιησού Δάσκαλο; Στην αρχική του προσέγγιση ο Νικόδημος έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ραβίνος, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είστε Δάσκαλος, προερχόμενος από τον Θεό. γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα σημάδια που κάνετε, εκτός εάν ο Θεός πάει μαζί του » (Ιωάννης 3: 2).
Ο Νικόδημος κατάλαβε ότι ο Ιησούς ήταν δάσκαλος λόγω των θαυμάτων που εκτελούνται. Ο Νικόδημος, όταν άκουσε για τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς, κατάλαβε ότι ήταν Δάσκαλος, ωστόσο, δάσκαλος που έστειλε ο Θεός, ο οποίος έκανε τον Ιησού ξεχωριστό από όλους τους άλλους δασκάλους στο Ισραήλ.
Ποιος θα μπορούσε να εκτελέσει τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς χωρίς τη βοήθεια του δακτύλου του Θεού; Ο ίδιος ο Νικόδημος απαντά: Κανείς δεν μπορούσε να εκτελέσει αυτά τα σημάδια που κάνετε! Η ανάλυση του Νικόδημου είναι απολύτως έγκυρη και το συμπέρασμα (Ιωάννης 5:36).
Ο Νικόδημος ξεπέρασε ένα μεγάλο εμπόδιο καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς ήταν Δάσκαλος από τον Θεό, και αυτό το συμπέρασμα ώθησε τον Νικόδημο να συναντηθεί με τον Χριστό το βράδυ. Άλλοι Φαρισαίοι είχαν μια συνάντηση με τον Χριστό στο φως της ημέρας, ωστόσο, συγκινήθηκαν από υποκρισία, θέλοντας να πιάσουν τον Ιησού σε κάποια αντίφαση.
Αφού ανέλυσε το πρόσωπο του Ιησού μέσω των θαυμάτων που δούλεψε, ο Νικόδημος πήγε στον Ιησού και εξήγησε το συμπέρασμά του:
Ο Νικόδημος δεν ακολούθησε θαύμα, αλλά ήθελε να μάθει περισσότερα για το δόγμα του Εκείνου που έκανε θαύματα.
Γνωρίζουμε ότι ο Θεός έχει όλη τη δύναμη και ότι τα θαύματα δεν είναι θαύματα ανώτερα από το ίδιο το έργο της δημιουργίας. Δεν υπάρχουν θαύματα που ξεπερνούν το δημιουργικό έργο του Θεού, όπως: ζωή, το σύμπαν κ.λπ. Όλα είναι ένα θαύμα, γιατί όλα έχουν δουλέψει υπέροχα μέσω της δύναμης του Θεού.
Η κύρια λειτουργία ενός θαύματος είναι να ξυπνήσει τον άνθρωπο για να γνωρίσει τον Δημιουργό του. Οποιαδήποτε χρήση ή λόγος που γίνεται έξω από αυτό το τονωτικό παραμορφώνει τη «μαρτυρία» που δίνει ο Θεός σε αυτόν, έτσι ώστε ο άνθρωπος να επιδιώκει να πλησιάσει τον Θεό (Εβρ 2: 4).
Τα θαύματα δεν είναι υψίστης σημασίας στη ζωή του ανθρώπου, αλλά είναι απαραίτητο να έχουμε κατά νου ότι θαύματα είναι η επιβεβαίωση του Θεού για αυτό που ανακοινώθηκε από τους προφήτες και από τον Χριστό. Είναι απαραίτητο να πιστέψουμε στον Θεό που εργάζεται θαυμάσια και όχι στα θαύματα που δουλεύουν. Ο άνθρωπος πρέπει να επικεντρωθεί στο μήνυμα του Θεού και όχι στα θαύματα που προέρχονται από Αυτόν.
«Πραγματικά, αληθινά, σας λέω, αυτός που δεν έχει αναγεννηθεί δεν μπορεί να δει τη Βασιλεία του Θεού» (Ιωάννης 3: 3)
Αν και αναγνώρισε τον Ιησού ως Δάσκαλο εκ μέρους του Θεού, ο Νικόδημος δεν γνώριζε τη διδασκαλία του Χριστού. Το θαύμα ήταν η κύρια αιτία του συμπεράσματος του Νικόδημου ότι ο Χριστός είχε σταλεί από τον Θεό, αλλά ο Νικόδημος έπρεπε να ακούσει το δόγμα του Δασκάλου που έστειλε.
Ο Νικόδημος επικεντρώθηκε στην ποιότητα του Δασκάλου εκείνων που στάλθηκαν από τον Θεό και έκαναν θαύματα που κανείς δεν μπορούσε να λειτουργήσει, αν ο Θεός δεν ήταν μαζί Του “… γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα σημάδια που κάνετε, εάν ο Θεός δεν είναι μαζί του” (Ιωάννης 3: 1).
Ποια ήταν η έκπληξη του Νικόδημου όταν ο Χριστός του απάντησε: «Πράγματι, αληθινά, σας λέω, αυτός που δεν έχει αναγεννηθεί δεν μπορεί να δει τη Βασιλεία του Θεού» (Ιωάννης 3: 3).
Η στρατηγική του Ιησού για τον ευαγγελισμό είναι ίδια με εκείνη που υιοθέτησε ο Ιωάννης: τα θαύματα είχαν τη λειτουργία να αποδείξουν στους ανθρώπους ότι ο Ιησούς ήταν απεσταλμένος του Θεού. Εφόσον ο Νικόδημος είχε ήδη αναγνωρίσει ότι ο Χριστός ήταν Δάσκαλος που έστειλε ο Θεός «Ωστόσο, αυτά γράφτηκαν για να σας κάνουν να πιστέψετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού…», ο Ιησούς καλεί την προσοχή του Νικόδημου στην αρχέγονη, τη νέα γέννηση «… και αυτό, πιστεύοντας, μπορεί να έχεις ζωή στο όνομά του» (Ιωάννης 20:31).
Τα θαύματα δεν είναι πλέον σημαντικά όταν βγαίνει η αλήθεια και ο Νικόδημος ρωτά: «Πώς μπορεί ένας άντρας να γεννηθεί, να είναι μεγάλος; Μπορείτε να επιστρέψετε στη μήτρα της μητέρας σας και να γεννηθείτε; “ (Ιωάννης 3: 4). Ο Νικόδημος δεν αμφισβητεί τις πληροφορίες που έδωσε ο Δάσκαλος που έστειλε ο Θεός, αλλά ασχολήθηκε με την κατανόηση της δυναμικής της «νέας γέννησης» ή του δόγματος του Χριστού.
Επειδή το βασίλειο του ουρανού απαγορεύτηκε σε εκείνους που δεν είχαν αναγεννηθεί, ο Νικόδημος ανησυχούσε, αφού ήταν ήδη μεγάλος. Υπήρχε ένα εξαιρετικό θαύμα που θα επέτρεπε στον Νικόδημο να επιστρέψει στη μήτρα της μητέρας του, ώστε να μπορεί να αναγεννηθεί, παρόλο που ήταν μεγάλος;
Ο Φαρισαίος Νικόδημος, οπαδός μιας πιο αυστηρής ακολουθίας της εβραϊκής θρησκείας, όταν του είπαν ότι δεν είχε δικαίωμα να δει τη Βασιλεία του Θεού, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι παράλογο. Ο Νικόδημος θα μπορούσε να είχε απορρίψει αμέσως το δόγμα του Ιησού, καθώς, εκτός από το να είναι Φαρισαίος, ήταν εκπρόσωπος των καλύτερων του έθνους και της εβραϊκής θρησκείας.
Είναι σαφές ότι το να είσαι Εβραίος ή ευγενικός, να είσαι Φαρισαίος ή οποιοσδήποτε άλλος θρησκευτικός οπαδός, να είσαι δάσκαλος ή απλός, να είσαι δικαστής ή κατηγορούμενος, δεν επιτρέπει σε κανέναν να έχει πρόσβαση στη Βασιλεία του Θεού. Πριν, όλοι, χωρίς διάκριση, πρέπει να αναγεννηθούν.
Στην εποχή μας υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν τον Χριστό μέσω θαυμάτων και θαυμάτων, αλλά δεν αναζητούν τον λόγο του «Αλλά αν δεν πιστεύεις στα γραπτά του, πώς θα πιστέψεις στα λόγια μου;» (Ιωάννης 5:47).
Ο Νικόδημος ξεπέρασε τα θαύματα που έκανε ο Χριστός «επειδή κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα σημάδια που κάνετε, εκτός εάν ο Θεός πάει μαζί του», και υπέμεινε το δόγμα του Χριστού, παρόλο που απέδειξε ότι η κατάστασή του δεν του έδωσε το δικαίωμα στη βασιλεία των ουρανών.
Μιλώντας για την ανάγκη για νέα γέννηση, ο Χριστός απέδειξε ότι το να είσαι Εβραίος, Φαρισαίος, δάσκαλος ή θρησκευτικός, δεν επιτρέπει σε κανέναν να έχει πρόσβαση στη βασιλεία του Θεού. Σε αυτές τις πτυχές θα σχολιάσουμε τη νέα γέννηση: Γιατί πρέπει να περάσουμε από τη νέα γέννηση; Τι είναι αυτή η νέα γέννηση; Μπορεί ο άνθρωπος να αναγεννηθεί χωρίς τη συμμετοχή του Θεού;