Gerçek dinlenme

Mesih dinlenmedir, yorgunlar için gerçek ferahlıktır, çünkü O’nun aracılığıyla gerçek ibadet mümkündür.

Gerçek dinlenme

“dedi ki: Bu dinlenmedir, yorgun olana dinlenin; ve bu ferahlık; ama dinlemediler ”(Is 28:12)

Bazı Yahudi konumlarının takipçileri, Şabat hakkındaki iddialarını doğrulamak için genellikle şu soruları sorarlar: Haftanın yedinci günü olan Şabat ibadet gününü haftanın ilk günü olan Pazar olarak kim değiştirdi? Bu değişiklik ne zaman yapıldı? Tanrı bu değişikliğe yetki verdi mi?

Bu sorular Musevileştirme doktrininin bazı unsurlarını içerir, çünkü Musa kanununa bir dönüş ararlar ve sünnet ve Şabat günlerini Hristiyanın kurtarılması için temel unsurlar olarak sunarlar. Elçi Pavlus sünnet olanlar (Yahudiler) için şu cevabı verdi:

“Çünkü bizler Tanrı’ya ruhta ve İsa Mesih’te yücelikle hizmet eden ve bedene güvenmeyen sünnetiz” (Phil 3: 3).

Pauline yanıtından iki kavramımız var:

• Gerçek sünnet, Tanrı’ya ruhta hizmet etmektir, çünkü yalnızca Mesih’in sünnetine maruz kalanlar Tanrı’ya hizmet eder, bu sünnet derisinde yapılmaz, ancak günahın tüm vücudunun atıldığı kalpte gerçekleşir. “Beden günahlarının ganimetinde, Mesih’in sünnetinde elle yapılmayan sünnetle de sünnet olunur” (Kol 2:11). İnsan yasayı ancak Mesih’te yerine getirebilir, çünkü sünneti insan eli, kalbin yardımı olmadan ancak O’nun aracılığıyla gerçekleştirmek mümkündür. “Kalbinizin sünnet derisini sünnet edin ve artık boynunuzu sertleştirmeyin” (Yasa’nın Tekrarı 10:16; Yeremya 4: 4);
• Hristiyan, İbrahim’in etinden soyundan olmak, sünnet olmak, kanunun bayramlarına katılmak, yasalara göre kurbanlar sunmak gibi etle ilgili olan şeyleri (soy ağacı, sünnet, milliyet, günler, bayramlar vb.) Yüceltmez. yasa, vücudun geri kalanı belirli günlerde vb.

Başka bir deyişle, elçi Pavlus, Hristiyan’ın Tanrı’ya bedene göre değil, ruhta hizmet ettiğini açıkça belirtir. Fakat kişi Tanrı’ya ruhta nasıl hizmet eder? Belirli bir yer yok mu? Böyle bir hizmet için uygun bir gün mü?

İnsan ibadeti nesnelere, günlere, partilere, fedakarlıklara vb. Bağladığında, bunun nedeni ruhta ibadet etmenin ne olduğunu ve Tanrı’nın doğruluğunu nasıl tesis edeceğini bilmemesidir. Ruhta ibadet, ancak yeniden doğanlar için mümkündür, yani onlar, bozulmaz tohum olan Allah’ın sözü aracılığıyla yeniden yaratılmışlardır.

Tanrı, adaletini Tanrı’nın gücü olan müjde ile tesis eder, yani O, İncil olan gücüne dayanarak insanı haklı çıkaran kişidir (Romalılar 1:16 -17).

Mesih Şabat’ın Rabbidir, gerçek dinlenme, Baba’nın aradığı şeye göre gerçek tapınanlar yaratılır. Mesih aracılığıyla giren herkesin ibadet yeri (Samiriye veya Kudüs) veya ibadet zamanı (günleri) konusunda endişelenmesine gerek yoktur, çünkü Mesih vaat edilen gelecek nesildir ve onun gelişiyle birlikte, ibadet edenlerin Baba’ya ibadet etme zamanı gelmiştir. gerçek ve adalet içinde “Öyleyse yasa ne için? Söz verilmiş olan gelecek nesil gelene kadar, günahlardan dolayı rütbeye layık görüldü; ve bir arabulucunun eline melekler tarafından verildi ”(Galatyalılar 3:19); “İsa ona dedi Kadın, inan bana saatin geliyor, ne bu dağda ne de Kudüs’te Baba’ya ibadet etmeyeceksin. Bilmediğin şeylere tapıyorsun; bildiklerimizi seviyoruz çünkü kurtuluş Yahudilerden geliyor. Ama saat geliyor ve gerçek tapanların Baba’ya ruhta ve hakikatte tapınacağı zaman geliyor; çünkü Baba ona tapanları arar. Tanrı bir Ruhtur ve O’na tapanlar ona ruhta ve gerçekte tapınmalıdır ”(Yuhanna 4:21 -24).

İsa, Samaritan’a, Baba tarafından izin verilen bir değişikliğin gerçekleştiğini açıkça belirtir (Yuhanna 4:23).

Mesih’in belirlediği değişimde bayram günleri, yeni aylar, cumartesi günleri vb. Artık önemli değil, şimdi önemli olan yeni bir yaratık olmaktır, çünkü eski antlaşmada belirli bir yere ve zamana bağlı görünüyordu, İsa o anda ve o yerde mümkün olduğunu kanıtladı (Galatyalılar 6:15). Zaman geldi!

Yahudiler, kurulan günlerin ibadet için zorunlu olduğunu düşünerek aralarında Şabat Günü’nü vurguladılar, ancak Mesih gerçek ibadetin ancak Mesih olan Tanrı’nın gücüyle mümkün olduğunu gösterdi. Belirli günlerde, haftalarda, aylarda vb. Olan ibadeti her zaman olacak şekilde değiştirdi ve yer sadece Kudüs şehri olmaktan çıktı, çünkü Mesih halkının gelişiyle kurban, tapınak ve ruhun meskeni oldular (1Co 3:16).

Mesih’in başlattığı değişimden sonra, eski argümanlara dayanarak, ibadete zaman olmadığından veya günler, aylar, yeni aylar, haftalar, cumartesi gibi belirli zamanları beklemenin gerekli olduğuna dayanarak insanın şikayet etmesine gerek yoktur. vb.

Mesih’in gelişinden önce, günah yalnızca hayvan kanıyla kaplıydı ve Tanrı’nın gelecekteki işini temsil ediyordu, geçici kesinlikle değiştirilecekti, çünkü yalnızca Tanrı’nın Kuzusu mükemmel işi yapacaktı: Dünyanın günahını ortadan kaldıracaktı.

Şimdi, tapınaklar, rahipler ve canlı kurbanlar durumunda, insanlar her zaman ve herhangi bir yerde Mesih’i söyleyen dudakların meyvesi olan övgü kurbanlarını sunabilirler (İbraniler 13:15; Romalılar 12: 1), çünkü onlar Tanrı’nın tapınağı ve lütuf tahtına özgürce erişebilirsiniz (1 Pet. 2: 5; Heb 10:19).

Günlük yaşamın çılgınca temposu Tanrı’ya hizmet etmenin önünde bir engel değildir, çünkü artık mektubun yaşlılığı temelinde sunulmamaktadır, ancak Mesih olan Kutsal Olan’ın bilgisi aracılığıyla Tanrı’ya hizmet edilmektedir (Rom. 10: 2; Pv. 9:10).

İsa dinlenmek, yorgun ve mazlumlara rahatlık teklif ettiğinde, insanların günlük sorunlarına bir çözüm sunmuyordu, çünkü Cennet’te vuku bulan yargılamanın bir sonucu olarak, günlük yorgunluk tüm insanlar için geçerliydi. Dünyevi varoluş her zaman zorlanacaktır, çünkü Tanrı böyle belirledi, Baba’nın iradesini kendisiyle çelişen Oğul için mantıksız olacaktır (Yaratılış 3:17). İnsan, bu yaşamla ilgili meselelerden dolayı Mesih’te beklerse, insanların en sefilidir, çünkü ondan kaynaklanan iş ve ızdıraplar Tanrı tarafından kurulmuştur (Ec 3:10); “Mesih’te sadece bu hayatta umut edersek, tüm insanların en sefiliyiz” (1Co 15:19).

Ancak İsa’nın şunları söylediğinde sunduğu şey:

“Yorgun ve mazlum olanlar bana gelin, ben sizi rahatlatayım. Boyunduruğumu üzerinize alın ve uysal ve alçak gönüllülük benden öğrenin. ve ruhların için huzur bulacaksın. Çünkü boyunduruğum kolay ve yüküm hafif ”(Matta 11:28 -30).

Günahın boyunduruğu altındakilere rahatlık teklif etti ve Musa Kanunun ağır yükünü taşıyanlara huzur verdi. İsa, kayıp olanı kurtarmak için geldi ve insanlara varoluşsal nitelikler vermedi.

Aile, iş, stres, yemek kalitesi, tatiller vb. Sorunları insanın çözebileceği ve çözmesi gereken konulardır, çünkü bu onun içsel eğiliminin (iradesinin) bir parçasıdır ve bu tamamen erkeklere bağlıdır. İnsan için imkansız olan günahın kınanmasından kurtuluş Tanrı’ya kalmıştır (Mt 19:26).

Günlük sorunların rahatlaması da Cumartesi veya Pazar günü değil, Mesih’in uyarısını takip etmektir: “Size şunu söyledim, içimde esenlik olsun; dünyada sıkıntılarınız olacak, ama neşelendirin, dünyayı yendim ”(Yuhanna 16:33). Sıra açık: “Öyleyse yiyeceğinizi veya içeceğinizi sormayın ve huzursuz olmayın” (Luka 12:29), çünkü: ”Ama kanaatle dindarlık büyük bir kazançtır. Çünkü bu dünyaya hiçbir şey getirmedik ve ondan hiçbir şey alamayacağımız açık. Bununla birlikte, rızık sahibi olmak ve kendimizi örtmek için, bununla yetinelim ”(1 Tim. 6: 6-8).

Yorgun ve mazlumlara vaat edilen geri kalanı, insanın Mesih’ten beslenmeye gelmesidir, çünkü sonsuz yaşam veren O’dur (Yuhanna 6:57). İnsan, beden ve kanın bir parçası olduktan sonra, Mesih’te ve Mesih’te ve insandaki Baba’da kalır (Yuhanna 15: 4-5).

Yahudiler, Şabat’ı ‘dinlenme’ günü olarak selamladılar ve yasanın Tanrı’nın bu gün dinlendiğini söylediğini söyledi (Yaratılış 1:31), ancak İsa, Babasının şimdiye kadar çalıştığını söylerken açık. Bu, haftanın günleriyle ilgili Şabatların, yorgun ve ezilenlerin geri kalanı olan Mesih için bir alegori olduğunu gösterir (Yuhanna 5:17).

Şimdi, cennetin ve yeryüzünün yaratıcısı Mesih (Yuhanna 1: 3; Sütun 1:16), altıncı güne kadar her şeyi yarattıktan sonra, yedinci gün dinlendi, ancak Genesis yalnızca bu dünyanın doğal düzenine atıfta bulundu. insanın gözüyle görülebilen (ilk yaratılış), yani ebedi olmayan şeyleri ifade eder “Ve Allah yaptığı her şeyi gördü ve her şey çok güzeldi. Öğleden sonra ve sabah geçti; o altıncı gündü. Böylece gökler, yer ve içlerindeki her şey tamamlandı. Yedinci gün, Tanrı yaptığı işi çoktan tamamlamıştı ve o gün dinlendi. Tanrı yedinci günü kutsadı ve onu kutsadı, çünkü yaratılışta yaptığı tüm işlerden ona dayandı ”(Yaratılış 1:31; Yaratılış 2: 3).

Yedinci günde Mesih dinlendi, insan dünyasıyla ilgili çalışmaları sonuçlandırmak için dinlendi, ancak O ve Baba, gözlerin görmediği ve insanın kalbine gitmeyen gelecekteki mallar için çalışmaya devam etti.

“Ama yazıldığı gibi: Gözün görmediği ve kulağın işitmediği şeyler, Ve insanın yüreğine girmeyen şeyler, Allah’ın onu sevenler için hazırladığı şeylerdir” (1Co 2: 9);

“Ama Mesih geldiğinde, gelecekteki malların baş rahibi, daha büyük ve daha mükemmel bir çadırdan, ellerle, yani bu yaratılışla değil” (Heb 9:11).

Mesih’in yedinci günde dinlendiğinin kaydedilmiş olması gerçeği, dinlenmeye ihtiyacı varmış gibi yorulduğu veya uykuya daldığı için değil (Ps 121: 1), daha ziyade insanları dinlenmenin ve dinlenmenin olduğu konusunda uyarmayı amaçlamaktadır. İsa.

İnsanın haftanın yedinci gününü kutsadığını söylemek için Mısır’dan Çıkış 20, ayet 11’i kullanırken, yedinci günde dinlendiğini (sonuçlandırdığını) düşünmeyi unutuyorlar, her şeyi yaratan insan değil. Okuduğumuz gibi, yaptığı her şeyden dinlenen insan değil, Tanrı idi: “Çünkü altı gün içinde Rab gökleri, yeri, denizi ve içlerindeki her şeyi yarattı ve yedinci gün dinlendi. bu nedenle RAB Şabat Günü’nü kutsadı ve kutsadı ”(Çıkış 20:11; Çıkış 31:17).

Tanrı başlangıçta Sebt gününü diğer günlerden neden ayırdı? Dinlenenin Tanrı olduğunu hatırlatmak için “Rabbin kulu Musa’nın size gönderdiği sözünü hatırlayın,” Tanrınız RAB sizi dinlendirir ve size bu ülkeyi verir “(Josh 1:13). Ama Tanrı’da duymak ve dinlenmek istemedikleri için “Çünkü Mısır size boşuna ve hiçbir amaç için yardım etmez; Bu yüzden bunun için haykırdım: Gücün sessiz olmayacak ”(Yeşaya 30: 7).

Tanrı’nın sözünde bir nimet varken, Tanrı’nın ağzından çıkan her şeyden insan yaşayacaktır (Yasa’nın Tekrarı 8: 3), Şabat emrinde bir lanet vardı.

“Altı gün çalışılacak, fakat yedinci gün Rabbe kutsal olan dinlenme Şabatı’dır; Şabat gününde kim çalışırsa kesinlikle ölecektir ”(Çk 31:15).

Tanrı’nın sözünü duyan (inanan) herhangi bir kişi yaşayacaktı, bu da onların suçlarda ve günahlarda öldüğü anlamına geliyor. Yasanın gelişiyle birlikte, Tanrı’dan ayrılmış, yabancılaşmış, ölmüş olmanın yanı sıra, eğer haftanın yedinci gününde dinlenmezlerse, Yakup’un çocukları fiziksel bir cezaya çarpacaktı: fiziksel ölüm.

Tanrı onlara, eğer inanırlarsa vaat edilen huzura gideceklerini anlamalarını iste “Çünkü henüz Tanrınız RAB’bin size verdiği dinlenme ve mirasa girmediniz. Ama Ürdün’ün üstünden geçecek ve sizi Tanrınız RAB’be miras bırakacak ülkede yaşayacaksınız. ve çevrenizdeki tüm düşmanlarınızdan sizi dinlendirecek ve güvende yaşayacaksınız ”(Yasa’nın Tekrarı 12: 9-10), ancak ona itaat etmekten geri döndüklerinde, öfkesinde İsrail halkının huzuruna girmeyeceğine yemin etti ( Heb 4: 1).

Çadıra konulan her şey resim olduğu gibi, Şabat da inanmayanların hayatı olmadığını göstermek için bir resim olarak kullanılmıştır. Tanrı’nın onları kabul etmediği ve bayramları, cumartesi günleri vb. dayanılmazdı, insanlar Tanrı’ya değil alegorilere ‘hizmet etmeye’ devam etti “Boş sunular getirmeye devam etmeyin; tütsü benim için iğrenç bir şey, yeni aylar, cumartesi günleri ve meclislerin toplanması; Kötülüğe dayanamıyorum, resmi toplantıya bile. Yeni aylarınız ve kutsallıklarınız, ruhum onlardan nefret ediyor; onlar benim için zaten ağır; Onlara acı çekmekten yoruldum ”(1:13 -14).

Ancak Hıristiyanlar, Mesih’e inandıkları için, Mesih’in göksel bölgelerinde oturdukları için (Efesliler 2: 6) vaat edilen dinlenmeye (Heb. 4: 3) çoktan girdiler. Hıristiyanlar neden dinlenmeye gitti? Mesih ile hızlandıklarından, yani O’nunla birlikte büyüdüler, bu yüzden dinlendiler (Efes 2: 5; Co 3: 1).

Bu nedenle, bir Hristiyan yasaya ve onun emirlerine her baktığında, her şeyin bize bir dayatma olarak değil, örnek olarak (1Co 10:11) bırakıldığını düşünmelidir. “Aslında Kutsal Ruh’a ve bize daha fazla yük yüklememek iyi göründü, ama şu gerekli şeyler: Putlara, kandan, boğulmuş etten ve fuhuştan uzak durun. Kendinizi korumanız iyi olur. İyi git ”(Ac 15:28 -29), ancak yasanın herhangi bir yönünü korumayı düşünen, tüm yasayı korumak zorundadır.

“Ve yine sünnet edilmesine izin veren, tüm yasaya uymakla yükümlü olan her insanı protesto ediyorum” (Galatyalılar 5: 3).

Yahudileştirme öncüllerinin takipçileri, Mesih’in kilisesine yararlı olmayan bir uygulamayı empoze etmek için bazı ayetleri kullandığından, Hıristiyan bazı İncil pasajlarını takdirle incelemelidir. Örneğin, Luka 4, ayet 16’dan alıntı yaparak Mesih’in Şabat’ı Tanrı’ya ibadet etmek için kullandığını söylerler, ancak metin yalnızca onun havralarda öğretmenin onun uygulaması olduğunu (Luka 4:15) ve bir zamanlar Cumartesi, Nasıra’daki bir sinagoga (Luka 4:16). Nedenini merak ediyorum? Cumartesi günü Yahudiler sinagoga gittikleri için değil miydi? Kesinlikle Cumartesi günü sinagoglara gitti çünkü Yahudiler Cumartesi günü tapınağa gittiler.

Kesin olan bir şey var: Ferisilerin çarpıtılmış görüşüne göre, Mesih’in havarileri Şabat günü veto edileni yaptılar ve İsa Ferisileri, onları ‘fedakarlık değil, merhamet’in anlamını öğrenmeye yönlendirdikleri için azarladı (Mt 12: 7). Yani, Şabat Günü kısıtlamaların bir uygulaması olarak Tanrı’nın insan sevgisini (s 6: 6) aradığını ve fedakarlığı aradığını öğrenmeleri gerekiyordu. Bu metinde İsa, Şabat’ın sadece bir fedakarlık olduğunu gösterir ve dinlenen Rab, yalnızca O’nu sevmesini beklediğini gösterir (Hos. 6: 4).

Bu bağlamda, İsa, Tanrı’nın dinlenmesinin insanın kurtarılma ihtiyacı nedeniyle sağlandığını vurguladı (Markos 2:27). Haftalık Cumartesi günleri değil, tekil olarak Şabat’a, yani söz verilen dinlenme olan Mesih’e atıfta bulunulduğuna dikkat edin.

İşte o zaman İsa, insanoğlu olarak kendisinden söz etti, çünkü o insanların ve hatta Şabatların Rabbidir (Markos 2:28).

İsa ve öğrencileri Ferisiler ile aynı uygulamaları takip etmedikleri için, Mesih’i şu soruyu sorarak baştan çıkarırlar:

“Cumartesi günü tedavi etmek helal mi?” (Mt 12:10). Ve İsa yine Şabat Günü iyileşti.

Mesih’i suçlayanlar mükemmel kanun koruyuculardı, ama Şabat İsa’yı bile muhafaza etmek onlara şöyle dedi:

“Musa sana kanunu vermedi mi? ve hiçbiriniz kanuna uymuyorsunuz. Neden beni öldürmeye çalışıyorsun? “ (Yuhanna 7:19).

Bu nedenle, günler boyunca Tanrı’yı ​​aramaya yönelik herhangi bir emir, zayıf ve zayıf bir argümandır, çünkü böyle bir uygulama insanı yalnızca onlara hizmet etmeye götürür, Tanrı’ya değil, çünkü O’na yalnızca ruhta ve gerçekte hizmet etmek mümkündür. “Ama şimdi, Allah’ı tanıyarak ya da daha doğrusu Tanrı tarafından bilinerek, tekrar hizmet etmek istediğiniz o zayıf ve zavallı ilkelere nasıl dönersiniz? Günleri, ayları ve zamanları ve yılları saklıyorsun Sana karşı boşuna çalışmayan senden korkuyorum ”(Sütun 4: 9-11), çünkü yasa tek bir emirle yerine getirildi “Çünkü tüm yasa tek kelimeyle yerine getirildi: Komşunu kendin gibi seveceksin” (Galatyalılar 5:14) ve Mesih’in Tanrı’nın Oğlu olduğuna inanarak kurtuluş (Yuhanna 3:23).